Smaad en laster in de gemeenteraad: Is het college van B&W een oorlogsprofiteur?

Hoe ver kun je gaan, als raadslid? Heel ver. In het politieke debat is heel veel toegestaan en dan ineens is de grens bereikt en dat gebeurde afgelopen gemeenteraad rond de kwestie van de opvang van Oekraïense ontheemden in de leegstaande school in Wehe-den Hoorn.

De kwestie. Het gemeentebestuur wil een eind maken aan het hapsnap beleid om deze vluchtelingen in tijdelijke woningen onder te brengen. Woningen die leegstaan vanwege de hersteloperaties van de woonstichtingen en andere tijdelijk beschikbare woningen. Het pand in Wehe is eigendom van de gemeente en zal voor langere tijd leeg blijven. Er zitten kraakwachten in die een opzegtermijn van een maand hebben via een Kraakwachtenbedrijf. De kosten voor de opvang van Oekraïners krijgt de gemeente van Den Haag vergoed. 100 euro voor huisvesting en leefgeld per persoon per dag vorig jaar. Dit staat in de raadsstukken. Met die honderd euro moet de gemeente het doen. De gemeente Het Hogeland houdt daar geld aan over en stopt dat in een potje voor voorzieningen voor vluchtelingen.

Jarko ter Veen van Lokaal Sociaal vocht dit beleid aan en de angel in zijn betoog was: “Gokt het college op een langdurige oorlog in Oekraïne, want hoe langer dit duurt, hoe meer de gemeente verdient aan de opvang. Is het college er voor onze eigen inwoners, of voert het koste wat kost de eigen hobby’s uit en zoekt het daarvoor handige verdienmodellen.” Het gemeentebestuur van Het Hogeland als oorlogsprofiteur, als winstmaker op de agressie van Poetin, kortom.

Anne Marie Smits (GroenLinks) reageerde hierop: “Ik heb grote problemen met de manier waarop hier vragen gesteld worden.” Roelf Torringa (GemeenteBelangen) voegde er aan toe: “Ik heb grote moeite met de insinuatie dat wij er op gericht zouden zijn de oorlog tot ons voordeel te maken. Daar maak ik bezwaar tegen.” Burgemeester Henk Jan Bolding kapte de discussie af met de woorden: “Ik denk, mijnheer Ter Veen, dat u nog eens na moet luisteren of u wel de juiste bewoordingen kiest in het stellen van een vraag aan het college. U hoeft niet meer te rekenen op een antwoord van het college.”

Natuurlijk, Jarko ter Veen is doorgaans wel hard in zijn woordkeuze en dat is zijn goed recht. Doorgaans doet het gemeentebestuur niks goed, in zijn ogen en daar is niks mis mee, dat is zijn visie op het bestuur vanuit de oppositie. In de politiek moet je wat kunnen velen, wethouders zijn niet van suiker gemaakt. En wie, zoals wethouder Han Hefting, vluchtelingen in zijn portefeuille heeft, weet dat tegenstellingen, heftige kritiek zijn deel zullen zijn.

Na lang wikken en wegen moet men toch tot de conclusie komen dat hier mogelijk sprake is van smaad en laster. Smaad is het presenteren van op zich juiste feiten om opzettelijk iemands eer of goede naam aan te randen, iemands reputatie te ruïneren. Bij laster gaat het erom dat iemand beschuldigingen over een ander uit in het openbaar om die in een kwaad daglicht te stellen, terwijl hij of zij weet of had moeten weten dat die beschuldigingen niet waar zijn. De grens met smaad is soms lastig te trekken. Kort omschreven, het zijn kwesties uit het strafrecht en het burgerlijk recht.

Het is een feit dat de gemeente 100 euro per ontheemde ontvangt. Het is een feit dat de gemeente daar geldt aan over houdt. De oorlog duurt lang. Het is bekend dat die honderd euro de komende tijd drastisch minder wordt. Jarko presenteert deze feiten als: ´Gokt het college op een langdurige oorlog in Oekraïne, want hoe langer dit duurt, hoe meer de gemeente verdient aan de opvang.” Deze feiten zijn zo gerangschikt en verwoordt om het gemeentebestuur als oorlogsprofiteur neer te zetten, de reputatie te ruïneren. Het heeft er alle schijn van dat dit smaad is.

Het college is er om belangen van bevolkingsgroepen en individuen af te wegen, zoals die in de partijen en programma’s zijn geklonterd. B&W moet wetten en regels uitvoeren van de Provincie en het Rijk. Het heeft geen hobby’s, het heeft een programma-akkoord waarin de meerderheid van de partijen hun zaken hebben vastgelegd en die moeten worden uitgevoerd. B&W maakt beleid en krijgt opdrachten van de gemeenteraad die dat alles controleert. En wij, de kiezers rekenen de partijen daar op af bij de verkiezingen. Ter Veen zegt: “Is het college er voor onze eigen inwoners, of voert het koste wat kost de eigen hobby’s uit en zoekt het daarvoor handige verdienmodellen.” De conclusie ligt voor de hand: Hier is sprake van laster, beschuldigingen waarvan hij weet dat ze niet waar zijn.

Ja, in de politiek mag je heel veel zeggen. Mooi, vlammend, fel, diplomatiek, beleefd, ruw, glanzend mag men wethouders en andere raadsleden met woorden aanpakken, de maat nemen. De grens ligt bij smaad en laster, de bewering dat B&W een verdienmodel voor eigen hobby’s zoeken, als oorlogsprofiteurs van Oekraïense ontheemden.

Wat zo jammer is, Jarko ter Veen is bij tijd en wijle een gerespecteerde ware luis in de pels voor de machthebbers in onze gemeente. Op de website van Lokaal Sociaal legt hij in een uitgebreid stuk hoe hij het allemaal bedoeld had, het zij zo. Je kunt als raadslid in de vergadering moeilijk zeggen: Ik zeg nu niks maar lees het morgen maar op mijn website. Tot het eenvoudig excuses aanbieden, komt hij daar niet./BM